Kasım. 2019
Kişisel olarak önceliğim her zaman kendim oldum, bunun da kontrolsüz bencillikle alakası yok. Olması gerekenin herkes için bu olduğuna inanıyorum. Birey kendi yaşamını, karakterini, hedeflerini, arzularını, yeterliliklerini ve ihtiyaçlarını bilmez, kendini gerçekleştirmez ve kendine yatırım yapmazsa çevresine de tam anlamıyla sağlıklı ve yararlı bir birey olabileceğini düşünmüyorum. Hoş, bireyin çevresine yararlı olmak gibi bir ödevinin olduğunu savunduğumu değil, öncelik sıralaması yapılırsa ilk kendisinin, sonra çevresinin gelmesi gerektiğini düşündüğüm için böyle söyledim. Çember merkezden dışa doğru ilerlemeli diye düşünebiliriz bunu. Annenin çocuğuna gösterdiği özen ve kendini ikinci plana atması da buna dahil. Önce kendini yetiştir, sonra çocuğunu. Kendimde başarı yerinde olmalı diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum, ancak ben kendimin başarıdan beslenen biri olduğunu sandığım için bu böyle. Kendimi, hedeflerle, onlara ulaşacak becerilere sahip olmakla, o becerilere erişmek için kendime zaman ayırmakla, bazen ne istediğimi bilmemenin bile farkında olabilmekle besliyorum. Besliyordum diyelim. Çünkü önceliklerim buraya yerleştikten sonra başarıdan huzura evrildi diyebilirim. Yaşımın getirdikleri, yaşamın gerektirdikleri ve elbetteki yaşamanın verdiği deformasyon da bunda etkilidir.
Bu zamana kadar, kariyerim için atabileceğim en akıllı adımları attığıma inanıyorum. Şu an hedefine ulaşmış olmanın verdiği tatminkarlıkla arkamdan gelenlere yol gösterebilme arzusundayım. Bu, meşguliyetlerimi benmerkezli olmaktan uzaklaştırıyor. Henüz kendime yapacağım çok yatırım var, biliyorum. Ancak bazı süreçleri paralel ilerletmeliyim, yoksa tek boyutlu bir hayatım olmaya başlar. Bu da mutluluk eşiğimi düşürmeye başlar. Bu da benim için öz mutluluğu önemsiz kılmaya başlar.
Kendime yeni hedefler ve zorluklar koyarak hayati yaşanılabilir ve heyecanlı kılmayı çok seviyorum. Ancak onları tamamlarken ve kendimi gerçekleştirmeye devam ederken bir çizgiden sonra hayattaki diğer faktörlere de öncelik vermem gerektiğini biliyorum. Mesela aile, desteğe ihtiyacı olan öğrenciler, sivil toplum kuruluşları, yakın çevrem. Hayatımı çemberler döşeyerek, benim merkezde olduğum ve yakından uzağa çevremdekilerin o çemberlere dizildiği önceliklendirme sistemiyle yönetiyorum. Kendi hedeflerimi gerçekleştirirken paralelde aile ve yakın çevre ve böyle içten dışa çemberdeki insanlara ulaşacak şekilde kalıcı ve olumlu etkiler bırakacak şekilde yaşamak istiyorum bu hayatı. Şimdiye kadar elimden geldiği kadar bunu başarabildim. Bunlar, istedikten sonra yapılabilecek şeyler.
Umarım ömrümün sonuna kadar bu kafa yapısıyla ve uygulayacak imkanlara sahip olarak yaşarım.
Sevgiler..
Comments