Psikolog Ödev Verdi - 1. Adaptasyon Problemim Varmış

02.11.2023

Doğalmış.

Normalmiş de..

Öncelikle, doğal olduğunu duyunca rahatlamadım değil.

Çıkış noktamdan başlayalım.

Alıştığım, bildiğim, ailemden gördüğüm ve kendi değer yargılarıma göre anlam ve önem verdiğim bazı kavramların, başka ortamlarda bildiğim ve öğrendiğim şekilde kullanılmadıkları gerçeği ile malesef 30 yaşımda yeni bir ortama girerek karşılaşmış bulundum. Bu değişikliğin beni rahatsız etmesi, bu içine girdiğim yeni ortamdaki insanların beni çok üzen olaylara sebebiyet veren davranışları ile iyice büyüdü ve bu durumun ciddiyeti psikoloğa gitmem gerekmesine kadar ilerledi.

Ben kendimi değişikliği tolere edemeyen, kendi kurallarımın dışındaki davranışlara tolerans gösteremeyen biri olarak değerlendiriyordum. Mesela; dedikodu, yalan söylemek, başkalarının hayatlarıyla çok ilgi ve alaka içinde olmak, üzerine vazife olmayan konularda yorum yapmak, karşındakini hiç düşünmeden tamamen bireysel istekler üzerine hayat yaşamak, nezaketten uzak davranışlarda bulunmak, düşünceli ve duyarlı olmayan hareketlerde bulunmak, insan kullanmak, sahip olmadığı şeyin havasını atmak, büyük konuşmak ancak arkasını dolduramamak, utanmamak, ahlaksız davranışlarda bulunmak, kendi istediğinin olmasında diretmek, karşındakine saygı göstermemek, aile bireylerine sevgisizlik ... gibi davranışlardan bahsediyorum.

Ancak beni dürten sorun, bu davranışların AİLE gibi bir müessesenin içinde yaşanması oldu. Beni rahatsız eden de hem bu davranışlarla karşılaşmak, hem de aile içinde yaşanıyor olmasını görmek oldu, bununla birlikte asıl kritik noktaya gelecek olursak; bu zamana kadar hoşlanmadığım tavırlar sergileyen insanlardan her zaman tek seferde uzak durabilmiş, o kişileri istediğim gibi hayatımdan çıkarabilmiş olmama rağmen, bu sefer o kişileri kabul etmek zorunda kalmak, hayatımdan direkt olarak çıkaramamak, bununla yüzleşmek, kabul etmek zorunda kalmak, üstelik yorum yapmamam gerekmesi ve daha birçok psikolojik baskı ile benim alışkın olduğum tavrı sergileyerek kolayca uzaklaşamıyor olmam oldu..

Dediğim gibi, ben çok kolay insan silen biri olarak - ki bu benim adapte olduğum yaşam biçimini gösteriyor - bir anda kabullenmem gereken bir yaşam biçimine geçişimde, zorlandığım şey 'tolere etmek' oldu. Psikoloğum buna tolerasyon eksikliği yerine adaptasyon problemi demeyi tercih etti, ilgimi çekti.

Neden mi? Çünkü ben 'adapte olmam gerektiğini', 'esnek olmanın da mümkün olabileceğini', hayatımızdaki yeni rollere gore (mesela eş olma, anne olma, gelin olma gibi evlendikten sonra yüklenen yeni roller ) kendimizi geliştirmemiz, dönüştürmemiz, ve daha esnek ve olaylara daha geniş bir açıyla bakabilen bireyler haline gelebilmemiz gerektiği konusunda bile geri kalmışım. Konfor alanımdan çıkmam gerekiyor, BEYNİM ERROR VERİYOR.

Alarm durumu beni strese soktu, şimdi ben eskiden yaptıklarımı yaparak sorunları çözemiyorum. Ne yapacağım doktor ?

Adaptasyon problemi doğaldır.

dedi psikoloğum. Ve çözümü için tek bir yol izleyemeyeceğim açıktı, çünkü şikayet ettiğim tek şey adapte olamamak değil. Kabul etmemekte direndiğim birkaç mesele var, üstelik benimle alakalı değiller. Yani direkt olarak değiller ancak dolaylı yoldan etkileniyorum diyebiliriz. Beklentilerim doğrultusunda hayal kırıklıkları, alıştığım sevgi saygı değerlerinin dışında bir aile yapısı, ve üstelik bana karşı da takınılan - ve takınılmayan - bir takım tavırlar - ve eksiklikler - sebebiyle kendimi ne kadar 'konu dışı' düşünsem de ben direkt olarak etkilendiğim bir olayın içinde kalmış hissediyorum kendimi.

Kabul edememek dışında, davranışları hakkında olumsuz düşündüğüm kişiler, beni üzen, yıpratan ve hatta kendisiyle görüşmek istemediğimi bile dile getirebileceğim kadar haklı sebepler veren bazı insanlara, bunları açık bir şekilde söyleyemiyor oluşum da ayrıca canımı çok şıktı. Bu yüzden psikoloğa ayrıca olumsuz şeyleri dile getirmek, ve hatta 'açık iletişim' konularında ilerlemek istediğimi söyledim.

Peki neye adapte olmam gerekiyor ?

Şikayetlerimi, nasıl bir aileye ve arkadaşlık ilişkisine aşina olduğumu biliyorum. Adapte olmak konusundaki sıkıntılarımı bir kaç farklı açıdan değerlendirmek istiyorum.

• Kendisini sevdiğim, sevilmeyi hak eden birinin başkaları ve hatta en yakınları tarafından sevilmediğini ve sayılmadığını görmeyi kabul edemiyorum.

• Bir insanın kendisine kötülük yapıldığında dahi bunu önemsememesini ve hiçbir şey olmamış gibi devam etmesini kabul edemiyorum.

• Bir ebeveynin çocukları arasında ayrımcılık yapmasını, bencil olmasını, sevgisiz olmasını, anlayışsız ve duyarsız olmasını kabul edemiyorum.

• Öğrendiğim aile değerlerinin dışında bir aileye kendimi ait hissedemiyorum.

• Birbirleri ile olan problemlerini başkaları ile olan ilişkilerine yansıtan insanlara / akrabalara saygı duyamıyorum.

• Beni, kendisini sevdiği için, seven veya seviyormuş gibi yapan birine bu farkındalığa erdikten sonra içimden sevgi ve saygı gelmiyor. Ama kendisine söyle-ye-miyorum.

• Bir insanın, kendi canından olan insanlara duyarsız, düşüncesiz, kendinden başka insanlara duyarsız, düşüncesiz, evlerine gelen insana saygısız ve sevgisiz olmasını kabul edemiyorum.

Bunların hepsinin bir arada olduğu bir ortama adapte olamıyorum. Ancak., iyi tarafı şu ki, bu ortama hep girmek zorunda kalmıyorum. Senede birkaç kez maruz kalıyorum (eskiden daha çoktu, azalttım) ve o sırada da hiçbir şeyden şikayet etmiyormuşum gibi normal davranıyorum, sevgim öfkemden üstün geliyor.

Adaptasyon konusu burada dursun şimdilik.

Yazmak iyi geldi.